Զվարթնոց տաճարը գտնվում է Երևանից ոչ հեռու (20 կմ): Անունը հին հայերենից թարգմանաբար նշանակում է «արթուն հրեշտակների տաճար»։ Տաճարը կառուցվել է Ներսես Գ Շինարար կաթողիկոսի օրոք 640-650 թվականներին, որը նախատեսում էր իր նստավայրը Դվինից տեղափոխել Վաղարշապատ (Էջմիածին)։ Դա 49 մետր բարձրությամբ եռաստիճան կլոր տաճար էր, որը բաղկացած էր երեք նվազող գլաններից, որոնք դրված էին միմյանց վրա, որոնք պսակված էին բուրգի նման գնդաձև կոնով։ Տաճարը բարձրանում էր այն հարթակի վրա, որը շուրջապատված էր աստիճանավոր պատվանդանով, որը մասամբ պահպանվել է։ Ավելի ուշ՝ արդեն 20-րդ դարի սկզբին, մի խումբ հետազոտողներ հայտնաբերեցին հնագույն տաճարի ավերակները, որոնք մինչև տանիքը թաղված էին հողի և ավազի շերտի տակ: 2000 թվականին հնագիտական տարածքը և տաճարի ավերակները ներառվել են ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցանկում։ Մեր օրերում Զվարթնոցի տարածքը դարձել է հնագիտական արգելոց և բացօթյա թանգարան, որտեղ դուք կարող եք տեսնել բազմաթիվ քանդակագործական բեկորներ՝ տպավորիչ չափերով:
